çetrefil

çetrefil (*)

uzağın

insan cana tüy uçar

bir cigara tellenir kiminin gelişinde

kim dağıtır gam u kederin

ne bileceksin

insan insana külçe çöker inse

kimi dağıdır tenine kiminin

genze işler buğusu

kimi gam yüküdür girse de

her yüreğin

işte bil

kişi eti sakîl olur yükün vurunca

ve illâ gazele uçar

dilsiz sevdiğin

yazgı

işte el sevmeyi öğren

elsiz gelenle

ellere uzanır

bensiz gittiğin

dil çözülür

etmez âh u zâr yine sensiz

ten cana emanet sen ona

kaç ten uçurur bir can

sükût sağanaktır ölüm dediğin

ne mümkün sen kalırsan canbir olmağ

can kor yüreğe nice direnir

sanma yiter giderim

sun canın kaynasın tennur

can u ten bitişmez tenbir olmağnan

mestur

el de bir

el bile el bil de bir

gül dikenin diken özün

tasasını sil de bir

yazılmasın sözbir ol

indi yücedir

vârı yoğu y o l d a

o l d a bil

ahrâs kor y e l d e b i l

âh semûmu ç ö l d e b i l

canıma üfüldeyen

nefes de bu ö l d e b i l

nice dinse bu can

canbir olur ağyarın

d i l d e b i l

açtırma kuytuyu

söyletme köstüğü

bu mey

susulup da içilir

(*) www.edebistan.com, 1 Haziran 2009