som siyah


oy sabrımı epritip sınarsın sıdkım
har güller dağlamasa sağrıma seni
ya kaldırma kanadım ebr-i nisana
yar kurşun ayaklarla komasan beni

-I-
titreyen bir mumdun dinmeye mail
şuleni harladı özümün ıssı
naz etme mahvıma yüreğim zail
güllere defnetsin sarışın beni

ay çileyip sussan aynım kararır
o mavi ışığım esved karası
bir sen kaldın mahvıma ki hamail
karalar adına vuruşun beni

çeşminde pırıldar o kızıl yalaz
sönse ilenirim nefesim ba’sı
üfürsen tutuşur közüm israfil
som siyah karartır susuşun beni

-II-
de ki sevmiyorsun bırak silinsin
gölde ayın gökte güneşin şavkı
de ki sevmiyorsun öleyim yeğin
mahvıma komasın yaralar beni

şaman sönüp şafak solarsa tözüm
gözlerimi yutsun kara geçitler
söylesen ışısa kapkara yüzüm
sus kabe donuna saralar beni

bir sen kalma benim bunca mahvıma
gadan alıp emre yürüsün bu kam
medd-i matem ü erbain leyle gam
yasın uçup gülsen karalar beni


(*) fâilâtün dergisi, Sayı 5 Nisan_Mayıs 2008