Ali Pekdemir'in sevgi dolu anısına...

dostlar,

içim cızzz etti biliyo musunuz

günlüğümü karıştırırken aşağıdaki satırların

bir zamanlar taslak olarak kaydedildiğini

fekat yayınlanmadığını gördüm...

:(

okudum ve bir kez daha burkuldum

aylardan haziran yıllardan 2009

yıl dolmadan ne vadeler dolarmış meğer...

söz bitmez aslında,

söyle dur...

fekat ne içimizdeki gayzı savaşı, ne dışımızda baş bağlayan çıbanı bitirecek olmayan

söylemeleri bitirmek, anlamı örselememek gerekir,

susmak ve sönmeyeni incitmemek gerekir...

imdiii

ufak tefek biçim değişiklikleri dışında

Alim kıymetlime yazdıklarımı yayınlıyorum.

yaşayan ve ölen tüm eşliler,

yaşayan ve ölen tüm eşler için...

evi olmayan sıçan deliğine...

"bu da nereden çıktı" demeyin

"adam evleniyor ya, ondan bu uçarılığı"

da... ali benden hızlı çıktı

ondan yazdım bu satırları

daha doğrusu, ona yazdıklarımı sizinle de paylaşmak istedim

ama önce şey diyeceğim

yahu biz türkler bu işe neden evlenmek diyoruz ki?

evlenen kişinin evi mi olmuş oluyor?

eh evet, bu memlekette öyle

iyi de

evle mi bağ kuruyoruz, yoksa eşimizle mi?

kelimeler ne kadar önemli yav

yok,

evlenmek sözcüğü ile anlatılan her ne ise, onu evle bağ kurulsun diye bu sözcükle andığımızı söyleyecek değilim

bu; dile, adlara, adlandırmaya bir hayli büyüsel bir rol biçmek olurdu

dil, yaşadığımız şeyin bir anlatımı, yaşayacaklara bir uyarıdır sadece

yine de

evlenmek diyorsak bu hakikaten evin merkeze oturtulduğunu gösterir

ve insana da, büyüsel değil, dilsel bir yolla evini merkeze almayı öğretir

bana kalırsa bu işin adını "eşlenmek" koymalı

eşi olmak ile olmamak arasındaki farktır çünkü, bununla aşılan

eşi olmayanın da evi olabilir

her ev sahibi evli; ama her evli, eş sahibi değildir

ne anlama sayarsanız

insan kendine eş bulur, ev bulmak sonraki iştir

ev bulan kişi evlenmiş olur, ama eşini kaybedebilir

evini de kaybetmiş mi olur öyle olunca?

hiç de şart değil...

eşini ve eşliliğini hayatının merkezine almalı insan

böyle buyuruyor türk irfanı

biz türkler, evi merkeze alır ve hep eve hizmet ederiz oysa

böylece eşleştiysek de eşsizleşiriz zamanla

bir şeyler boşanmış olur

ama biz evli kalırız

eşlenmek dersek dostlar

bu işin eşsizlenmeye de açık olduğunu müdrik kalmak daha kolay sanki

evli misin bekar mısın diyoruz ya

evde biri var mı, yoksa seni bekleyen biri de mi yok gibisinden

eşli misin, bekar mısın demek ne kadar hoş olurdu oysa

neyse

bu bahsi uzatmayacaktım

ali pekdemir evlenmiş

ona şöyle yazdım:

alicim,Allah mesut bahtiyar etsin...
önce bir yastık sonra da o yastıkta

ömrünüzü kocamadan geçirmek nasib etsin...

senin gibi bir eş bahşettiğine göre, eşin de O'nun sevgilisiymiş...

aslolan, sizi birbirinize kısmet kılmak için size neler bahşetmiş olduğu değil,

sizi birbirinize kısmet kılmakla daha neler neler bahşetmek murad ettiğidir.

(yah! hadi tuttun kendini intaaar ettin, ya o kızı ne ettin sen Ali! ne kadar hazin...)

eşler birbirlerinin örtüsü (yalnızlık çölünde üşümesinler diye),

sükunet konağı, bela sığınağı, mutluluk sağanağı, sabır dayanağı, neşe kaynağı... olsun isteriz.

amma ki, ulu görmüşler, "kısmete hızmet gerek" dermişler.

Allah size almadan verse de,

siz birbirinize almadan ver(e)mezsiniz.

gel büyüklük sende kalsın,

bir adım öne geç:

ver ki alasın...

eşine de, selamlarımı, tebriklerimi ilet,

bu "bir adım öne geçme" konusunda seninle yarış içinde olsun.

görenler size deli desin, akıllıların kazandığı hesap işidir;

ne "ben ondan ne aldım", ne de "o bana ne verdi" diye sormaya kalkmayın...

hayat, sana sunulacak cennet meyvesidir sanma;

senin sunacağın gönül meyvesidir. karşılıksız!

çünkü, sana sevgi dolu bir yoldaş bahşedenin lütfunu

hiçbir şeyle ödeyemezsin;

bari şükrünü (O'na), teşekkürünü (ona) edadan

can'ını Can'a fedadan beri durma.

zehirse, bırak zehri sende fena bulsun, aranızda üreyip durmasın.

birbirinize saygıda, hoşgörüde, katlanmada, sabırda, teennide, tahammülde gani olun ki, meşakkatte, meşverette, ülfette, sohbette, aşk u muhabbette fukaralığa düşmeyeseniz.

değmez mi...

eveeeet, Ali Pekdemir için son olarak ne diyebilirim ki?

"Allah taksiratını affetsin" mi...

onu bu kadar seven bir insan yüreği olarak kalbimi yokluyorum

"eşşek! eşşek!" diye hoplayıp duruyor hala

ah Alicim ah Alicim

bak şunu diyeceğim:

eşşek herif! değdi mi...