zemherir(*)

-I-

ay gelip incelince özüne

buz sızısı

kıymık sıyırır ciğerim oy

kar beni

/

bir hapaz bulut sarsam

döner kızıl sızar

yüreğim

/

püser kan buğu

bıyıklarıma

pınarına gözümün

öyle susku ilişir…

/

tüten bir şey tomurur

buram buram

işte ay hançer

burama saplanmış

ince aydınlık

-II-

tozar ayaz

abam kepeneğim na-kâr

hilâle uçuşur arz

parmağım şehadet

cigaramın közüne

/

tezek tüter yılgı tüter bacalar

kurt ulur, susar çakal da

kerpiç duvarların ardında

pusar yürek

düşer kalırım

/

şafak turunç vurur döşüme

habar eder çobanlar

güledonmuş

şakağım

-III-

lebin koy dudağıma

buğusundan hay beni

/

çığır ölmedim

sav salâmı tecil etsin müezzin

kara koy

elim duruk, yumuk avucum

tenim kafurî

gövertime topak topak ayaz ov

oy dellen ataş êle

çılgıyınan ay beni

/

koma ölesiyim daha

eynine vur

kara kazanlara ılıt yuv beni

/

yorar sesini gece

ay diri

mehtabı kundak êle

sar

can mey ile tav beni

(*) www.edebistan.com, 1 Şubat 2010